۳۸۱ بازديد


اختلاف نظرها بين كودكان بسيار رايج است - آنها بخشي از يادگيري نحوه كنار آمدن هستند. دعوا زماني اتفاق مي افتد كه اختلاف نظر تهاجمي مي شود - براي مثال ، هنگامي كه شامل فرياد زدن يا ضربه زدن است. كودكان هنوز در حال يادگيري كنترل احساسات خود هستند ، بنابراين اين امر غير معمول نيست.


دعواهاي كودكان اغلب از زماني شروع مي شود كه كودكان وضعيتي را ناعادلانه مي دانند ، سعي مي كنند حقوق خود را تأييد كنند ، احساس مي كنند كه ديگران ديدگاه آنها را نمي بينند يا وضعيت يكساني را به گونه هاي مختلف مشاهده مي كنند. به عنوان مثال ، ممكن است يك كودك بزرگتر به عنوان يك شوخي به مسخره كردن يك كودك كوچكتر نگاه كند ، اما ممكن است كودك كوچكتر آن را دوست نداشته باشد. براي مطالعه مفيدتر و كاملتر مقاله تربيت كودك مشاوره گپچه را مطالعه كنيد و يا

 وبسايت    raisingchildrenسري بزنيد.


و براي خواهر و برادرها ، دعوا زماني رخ مي دهد كه براي جلب توجه و تأييد والدين با يكديگر رقابت كنند. هرچه سن و سال خواهر و برادر نزديك تر باشد ، تمايل بيشتري براي دعوا دارند.


اختلاف نظرها ، دعوا و حل مشكلات: فرصت هايي براي يادگيري


اختلاف نظرها مي تواند فرصتي عالي براي فرزندان شما باشد تا مهارت هاي اجتماعي مورد نياز خود را در بزرگسالي تمرين كنند. وقتي اختلاف نظرها منجر به دعوا مي شود ، مي تواند فرصتي براي كودكان باشد تا راه هاي ديگر حل و فصل اختلافات را بياموزند ، به ويژه اگر بياموزند كه دعوا به خواسته آنها نمي رسد.


وقتي اختلاف نظر بين كودكان به طور عادلانه و بدون آسيب رساندن به كسي حل شود ، كودكان مهارت هاي حل مسئله مانند مذاكره را شروع مي كنند. آنها همچنين اهميت مشاهده ديدگاه شخص ديگر و احترام به حقوق ، احساسات و متعلقات ديگران را ياد مي گيرند.


با رشد و توسعه مهارتهاي اجتماعي بهتر فرزندان شما ، دعوا كمتر خواهد شد.


اگر شما نياز به اداره دعوا داريد ، مهم است كه قبل از آسيب رساندن به كسي ، كارها را متوقف كنيد. بگذاريد همه سرد شوند قبل از اينكه درباره راه حل ها يا پيامدها صحبت كنيد.


خلق و خو چگونه بر دعواي بچه ها تأثير مي گذارد


كودكان با خلق و خوي خاص خود متولد مي شوند - نحوه واكنش آنها به جهان و رفتار. به عنوان مثال ، آنها ممكن است انعطاف پذير يا مداوم ، معاشرتي يا خجالتي باشند. خلق و خوي كودكان احتمال مذاكره ، مشاجره يا اجتناب از درگيري را بيشتر يا كمتر مي كند.


مزاج همچنين ممكن است به اين دليل باشد كه برخي از افراد سريعتر از ديگران عصباني مي شوند يا كمتر قادر به كنترل احساسات عصباني هستند. حل و فصل تعارض بدون توسل به رفتار بد براي بزرگسالان هميشه آسان نيست - تصور كنيد كه اين كار براي كودكان چقدر سخت تر است.


كودكان به دنيا نمي آيند كه چگونه با اختلافات كنار بيايند. اما همه كودكان مي توانند بياموزند چگونه رفتار كنند تا احتمال وقوع دعوا كمتر شود. به عنوان مثال ، قوانين عادي ، روال عادي و تمجيد ، فرزندان شما را به راههاي بهتر حل تعارض راهنمايي مي كند.


محيط چگونه بر دعوا كردن بچه ها تأثير مي گذارد


كودكان ياد مي گيرند كه چگونه با تماشاي و كپي رفتارهايي كه در محيط خود مشاهده مي كنند ، تفاوت ها را برطرف كنند.


بنابراين اگر كودكان ببينند كه تفاوت هاي خود را به روش هاي مثبت مرتب مي كنيد ، آنها نيز ياد مي گيرند كه چگونه رفتار كنند. به اين مي گويند الگوي رفتار خوب. مي توانيد رفتارهايي را شبيه سازي كنيد:


وقتي با شخصي مخالف هستيد ، با آرامش در مورد سازش صحبت كنيد

هنگام عصبانيت آرامش خود را حفظ كنيد

بررسي حقايق قبل از اقدام

واكنش مناسب به شرايط نشان مي دهد

گوش دادن به نقطه نظرات ديگران

كودكان نيز از رفتارهاي منفي درس مي گيرند. اگر والدين با ضربه زدن به كودكان تنبيه كنند ، احتمال اينكه بچه ها برادران ، خواهران ، دوستان خود يا حتي والدين خود را بكوبند بيشتر است. آنها همچنين بيشتر احتمال دارد كه مبارزه را انتخاب كنند اگر:


آنها دائماً افراد را نسبت به يكديگر پرخاش مي كنند ، به ويژه والدين ، ​​برادران و خواهران بزرگتر و دوستان

آنها با فشار ، هل دادن يا جنگيدن به آنچه مي خواهند مي رسند

والدين آنها محدوديت هاي ثابتي را براي نزاع يا تجاوز تعيين نمي كنند

آنها خشونت زيادي را در تلويزيون ، فيلم ها و بازي هاي ويدئويي مشاهده مي كنند ، به ويژه اگر خلق و خوي آنها كنترل عصبانيت را براي آنها سخت تر كند. براي تماس با مشاوره خانواده تلفني و آنلاين با اساتيد مجرب كليك كنيد.

بچه ها اين درس ها را از سنين پايين مي آموزند. اما ممكن است آنها قبل از دو سالگي شروع به همكاري و اشتراك گذاري نكنند. و ممكن است قبل از اينكه ببينيد اين درسها واقعا مورد استفاده قرار مي گيرند ، سه نفر باشند.


روش‌ روانشناسی در تربیت فرزند به عنوان یکی از اصولی‌ترین و مهم‌ترین حوزه‌های روانشناسی مورد توجه قرار گرفته است. این روش‌ها بر اساس مطالعات علمی و تجربی تأسیس شده‌اند و به والدین کمک می‌کنند تا در تربیت فرزندانشان مؤثرتر عمل کنند. یکی از روش‌های روانشناسی معروف در تربیت فرزند، روش تقویت رفتار است. این روش بر اساس ایده انگیزش و تقویت رفتارهای مثبت فرزندان متمرکز است. والدین با تشویق و تمجید از رفتارهای مثبت فرزندان، آن‌ها را برای ادامه آن رفتارها تشویق می‌کنند و این می‌تواند به تقویت خودکنترلی، اعتماد به نفس و همکاری فرزندان منجر شود.

 

در مقابل، روش‌های تنبیه و ترس‌آور در تربیت فرزندان به‌طور کلی توصیه نمی‌شود. این روش‌ها ممکن است باعث ایجاد استرس و افزایش انگیزه منفی در فرزندان شوند و برای اثرگذاری مثبت در بلندمدت کافی نباشند. بنابراین، استفاده از روش‌های مثبت تربیتی که بر پایه انگیزش، تقویت رفتارهای مثبت و ارتقای ارتباطات خانوادگی مبتنی هستند، بهترین گزینه برای تربیت سالم و موفق فرزندان است.

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در مونوبلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.